Όταν ήχησαν οι σάλπιγγες, όλαείχαν ετοιμαστεί πάνω στη γη,
κι ο Ιεχωβά μοίρασε τον κόσμο
σε Coca Cola Inc., Ανακόντα,
Ford Motors και σε άλλες μονάδες:
Η Εταιρεία Φρούτων Inc.
κράτησε γι῾ αυτήν το πιο ζουμερό:
το κεντρικό παράλιο της γης μου,
τη γλυκιά μέση της Αμερικής.
Της ξαναβάφτισε τα χώματά της,
«Δημοκρατίες της Μπανάνας»,
και πάνω στους ξεχασμένους νεκρούς
πάνω στους ταραγμένους ήρωες
που καταχτήσανε το μεγαλείο,
τη λεφτεριά και τις σημαίες,
ίδρυσε την «Όπερα Μπούφα» της:
αλλοτρίωσε τις λεύτερες θελήσεις,
πρόσφερε καισαρικά στέμματα,
εξαπέλυσε τον φθόνο, κουβάλησε
τη διχτατορία «της Μύγας»,
μύγα Τρουχίγιο, μύγα Τάτσος,
μύγα Καρίας, μύγα Μαρτίνες,
μύγα Ουβίκο, μύγες ποτισμένες
με αίμα ταπεινό και μαρμελάδα,
μύγες μπεκρούδες που βουίζουνε
πάνω στα ομαδικά λαϊκά νεκροταφεία,
μύγες τσίρκου, σοφές μύγες
ειδικευμένες στην τυραννία.
Μέσα στις αιμόχαρες μύγες
ξεμπαρκάρει η «Φρούτων»,
ξεχειλίζοντας με καφέ και φρούτα
τα καράβια της που ξεγλιστράνε
σαν νταβάδες με θησαυρούς
απ' τα στραγγαλισμένα μας χώματα.
Και την ίδια ώρα, απ' τις ζαχαρωτές
αβύσσους των λιμανιών,
οι ίνδιοι γκρεμίζονταν και θάβονταν
μέσα στην πάχνη του πρωινού:
κυλάει ένα κορμί, ένα πράμα
χωρίς όνομα, ένα νούμερο πεσμένο,
ένα κλαδί νεκρή οπώρα
λιωμένη στα σαπιστήρια.
Πάμπλο Νερούδα
Μετάφραση: Δανάη Στρατηγοπούλου
Εγώ θα ζήσω
Εγώ δε θα πεθάνω. Τώρα,
τούτη τη μέρα τη γεμάτη ηφαίστεια
κινάω για τα πλήθη, τη ζωή.
Αφήνω ταχτοποιημένα εδώ τούτα τα πράγματα
σήμερα που οι πιστολάδες σεργιανίζουν
με τη «δυτική κουλτούρα» υπομάλης,
με τα χέρια που σκοτώνουν στην Ισπανία,
και τις κρεμάλες που αιωρούνται στην Αθήνα,
και την ατιμία που κυβερνάει τη Χιλή
και παύω πια να λέω.
Θα μείνω εδώ
με λέξεις και λαούς και δρόμους
που με προσμένουνε ξανά, και που χτυπούν
με χέρια έναστρα την πόρτα μου.
Με αφορμή τα γενέθλια του Πάμπλο Νερούντα (12 Ιουλίου 1904)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου