Για την καταστροφή 36 υποκαταστημάτων τραπεζών, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, των γραφείων της Ολυμπιακής, του Δημαρχείου, του Δικαστικού Μεγάρου, φωτεινών σηματοδοτών και κάδων απορριμμάτων, που έγιναν στις 6/12/08, κατηγορούνται 11 ανήλικα παιδιά, με συλλήψεις που έκανε η αστυνομία «στο σωρό», με μόνο στοιχείο τις καταθέσεις καρμπόν των αστυνομικών, που απέχουν απ την πραγματικότητα όσο η αλήθεια απ' το ψέμα.
Για 700 άτομα που όλοι φορούσαν κουκούλες και οι περισσότεροι έφεραν σακίδια με βόμβες μολότοφ στην πλάτη, καταθέτουν οι αστυνομικοί, περιγράφοντας την έναρξη της διαδήλωσης στις 6/12/08.
2.000-2.500 διαδηλωτές, χωρίς κουκούλες και σακίδια, αναφέρουν οι δημοσιογράφοι και μία βουλευτής που ήταν παρόντες, και οι διοργανωτές και συμμετέχοντες στη διαδήλωση.
Κρατούσαν τα παιδιά όλη τη νύχτα, χωρίς να ειδοποιούν τους γονείς τους και τα έβαλαν να υπογράψουν ότι τα ενημέρωσαν για τα δικαιώματά τους –ιδίως ότι δικαιούνται να παρίστανται μετά συνηγόρου λέει το χαρτί- και αυτά υπέγραψαν λέει, ότι δεν επιθυμούν να κάνουν χρήση των δικαιωμάτων τους.
Έπρεπε οι συλλήψεις να γίνουν τυχαία, για να έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα η τρομοκράτηση των πολιτών. Όπως ακριβώς έκαναν οι ναζί.
Αποφάσισαν λοιπόν να εγκληματίσουν σε βάρος ανήλικων παιδιών και διάλεξαν τον «εγκληματικό νόμο» (Κρητικός, βουλευτής ΠΑΣΟΚ) για να το πετύχουν. Αποφάσισαν να «εφαρμόσουν» για φύλλο συκής όπως νόμισαν, έναν νόμο που τον ψήφισαν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού βουλευτές της συμπολίτευσης και μερικοί της αντιπολίτευσης, με τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Σ. Βαλυράκη να δηλώνει πως «ο νόμος ψηφίζεται με καθόλου κολακευτικές μεθοδεύσεις για την εικόνα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με παρουσία ελάχιστων βουλευτών, με παραβίαση της δεδηλωμένης πλειοψηφίας, που είναι πρωτοφανής στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλίου, ότι η κυβέρνηση κινείται εκτός κυβερνητικού προγράμματος, εκτός των πολιτικών και θεσμικών δεσμεύσεών της και εκτός πλαισίου κυβερνητικών δηλώσεων».
Ποιος άνθρωπος θα παραμείνει απαθής μπροστά σ αυτή τη φρικτή και εγκληματική διαστρέβλωση της έννοιας του δικαίου και της δημοκρατίας;
Μπορούν εγκληματίες να χρησιμοποιούν και να καταστρέφουν μικρά παιδιά με παράνομες ενέργειες, για πολιτικές επιδιώξεις;
Με ποια εμπιστοσύνη μπορεί κάποιος να κινηθεί δικαστικά όταν συμβαίνουν αυτά;
Σε ποιο σημείο γελοιοποίησης πρέπει να φτάσουν οι θεσμοί για να πάρει θέση η κοινωνία;
Υπάρχει όριο ως προς τη σαπίλα που μπορεί ν ανεχτεί μια κοινωνία;
Αλλά η ιστορία έχει και συνέχεια.
Ο τότε πρωτοστατών μεταξύ των αντιδρώντων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην ψήφιση του «εγκληματικού νόμου» κ Χ. Καστανίδης, σαν σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης, επεκτείνει τη δυνατότητα χρήσης αυτού του νόμου και στη δίωξη των πολιτικών και συνδικαλιστικών δράσεων.
Οι διώξεις κατά μελών του κινήματος κατά των διοδίων, μαρτυρούν για τις μελλοντικές χρήσεις αυτού του πολύτιμου εργαλείου του τρομο-κράτους.
Αλλά τι νόημα έχει η έννοια της τρομοκρατίας σήμερα;
Εδώ και καιρό, παρατηρούμε πως τα επιχειρήματα των απολογητών και υπέρμαχων του συστήματος, αποβάλλουν το θετικό περιεχόμενό τους, την καλλιέργεια θετικών προοπτικών για το μέλλον και εύκολα αν όχι άμεσα και ωμά, μετατρέπουν τα επιχειρήματά τους σε εκβιαστικά διλήμματα του τύπου: ή ακολουθούμε την «μοναδική» τους πολιτική ή οι αγορές θα μας καταστρέψουν.
Πίσω απ τα εναπομείναντα θετικά επιχειρήματά τους- όσα τους έχουν απομείνει- της υπεράσπισης της ελευθερίας του κεφαλαίου, της επιχειρηματικότητας κ.ό.κ. κρύβεται πάντα η απειλή του παγκόσμιου κεφαλαίου, της πραγματικότητάς του, της καταστροφικής του δύναμης.
Χωρίς πλέον οποιαδήποτε σταγόνα μελλοντικής ελπίδας, ικανής να πείσει τους πολίτες, παρά μόνο απειλής καταστροφής, ωμά και καθαρά, προβάλλεται το δίλημμα: υποταγή στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο ή καταστροφή σ όποιον απειθαρχήσει!
Σήμερα το κεφάλαιο απειλεί ευθέως ν αφαιρέσει από ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας τη δυνατότητα ικανοποίησης των πιο στοιχειωδών αναγκών, των πολιτών μιας σύγχρονης κοινωνίας: της υγείας, της σύνταξης, του νερού, του ηλεκτρικού, της εργασίας, της μετακίνησης, της ίδιας της επιβίωσης.
Ακόμα και οι πιο ακραιφνείς πιστοί της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της επιχειρηματικότητας, θ αναγνωρίσουν σήμερα πως αν μπορεί να υπάρξει ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα, αυτές πρέπει να είναι αυστηρά ελεγχόμενες, περιορισμένες και μέσα σε πλαίσια που θα ορίζει πάντα η οργανωμένη κοινωνία, η πάντα φιλύποπτη απέναντι στους κινδύνους για την ανθρωπότητα, που μπορεί να προκύψουν από μια ανεξέλεγκτη γιγάντωσή τους, αλλά και μακρυά απ τα ζωτικά αγαθά για την επιβίωση των πολιτών και της κοινωνίας.
Η ιδιωτική πρωτοβουλία και η επιχειρηματικότητα, ανεξέλεγκτες και αποχαλινωμένες, δεν είναι παρά το κεφάλαιο, απογυμνωμένο από κάθε θετικό περιεχόμενο, που απειλεί να πνίξει την ανθρωπότητα και να επιβάλλει μια βαρβαρότητα πρωτοφανή σ ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου γένους.
Αρχή του: συμφέρει να κόψουμε τα πόδια μας για να κερδίσουμε κεφάλαιο. Η οικονομία του κεφαλαίου είναι το παν. Όλες οι ανθρώπινες αξίες και ανάγκες μηδενίζονται μπροστά της. Αυτή μας οδηγεί στην «πρόοδο». Ακόμη κι αν πρόκειται να χάσουμε από τώρα τα πόδια μας.
Η «τετράγωνη χρηματοποιημένη λογική», τραβηγμένη στα άκρα, οδηγεί στο αντίθετό της: τον παραλογισμό και την τρομοκρατία, σαν αιτίες που κινούν τα πάντα…
Γιώργος Παπανικολάου
11 Οκτώβρη 2010
πηγή: Νέα Προοπτική / Φύλλο 487
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου